Süleyman Sarılar*
Bir avuçtuk.
Koca bir mermerde “BİRAND AİLESİ” yazan mezarın başında toplandık.
O koca mermerde yalnızca senin ismin var.
Doğum tarihin 1941.
Ölüm tarihin 2013.
Daha dün üzere lakin tam 10 yıl geçmiş.
Solumda biricik oğlun Umur, yanında Cemre hanım.
Sağımda da sana “İblis” diyen Hasan Cemal.
Kanal D’deki grubundan Talip Korkmaz, Seçil Özer, Meltem Balcıoğlu, İsmail Özmeral, Hakan Kahraman, Şevval Tatlı, 32. Grubundan Mehmet Polat ve başımı çevirip göremediğim meslektaşların.
Doğum tarihin sorulduğunda 1941 demezdin ya, Cemre hanım nedenini söyledi bugün.
“Yaşlanmaktan korkardı” dedi.
Sahi hiç yaşlanmamıştın ki.
Hep acar bir muhabir üzere haber peşinde koşar, bizi nefes nefese bırakırdın.
Haber için sıhhatini bile feda ettiğinin en yakın şahidiyim.
Bir yazımda “Gazetecilik tutkusunun yürüyen temsilcisi” demiştim.
Öyleydin.
Hasan Cemal sana “iblis” sıkıntısı.
Bunu ne kadar “hin” bir gazeteci olduğunu vurgulamak için yakıştırmıştı.
Çünkü atlatma bir haber için, farklı bir haber için şeytanın bile aklına gelmeyecek sistemleri denerdin, denettirirdin.
Bugünlerin Türkiye’sinde gazetecilik “saraydan dikte edilen mesajlarla” sınırlandı abi.
Türkiye’nin “en büyük!” gazetelerinin birebir aynı sözlerle birebir manşeti yayınladığını düzgün ki görmedin.
Türkiye’deki televizyonların büyük kısmının tıpkı başlıkla tıpkı anda canlı yayına geçtiğini âlâ ki görmedin.
Medyanın büyük çoğunluğunun AKP iktidarı kontrole geçtiğini âlâ ki görmedin.
Hatta senin benim yıllarca çalıştığımız CNNTÜRK ve Kanal D, Hürriyet, Posta ve tüm yayın organlarıyla Doğan Medya’nın iktidar baskısıyla el değiştirip Demirören kümesine bir kuruş koymadan satıldığını uygun ki görmedin.
Mehmet Ali Birand (sağda), Süleyman Demirel
İktidarın RTÜK Basın İlan Kurumu vs. üzere kurumları bir sopa olarak kullanıp medya sahipliğini değiştirdiğini kısman görmüştün, senden sonra tüm merkez medyaya da el koydu iktidar abi.
Aslında anlatacak o kadar çok şey var ki.
Medya senin bildiğin medya değil.
Gazeteci senin bildiğin gazeteci değil.
Televizyon habercisi senin bildiğin haberci değil.
Neredeyse medyanın tümü “iktidarın denetiminde, iktidara istek üretmek üzere konuşlandırılmış, iktidarın bildirilerini taşıyan iletkenler” haline dönüştürüldü.
İki siper var artık.
İktidar yanlıları
Muhalefet yanlıları.
İki siperden birbirlerine ateş ediyorlar
Gerçekleri öldürüyorlar.
Oysa senin haberciliğin taraf olmamaktan geçiyordu.
Hep “karşı taraf ne diyor” diye ensemizde boza pişirirdin.
Tek taraflı olmayalım sıkıntının.
Öğretmen üzere değildin lakin öğretirdir.
2000’de seninle çalışmaya başladığımda ne çok şey öğrendim.
Hayatının son 13 yılında birlikteyken hiç pes etmemeyi senden öğrendim, senden öğrendik.
Asla vazgeçmeyenlerdendin.
Asla kelamını esirgemeyenlerdendin.
Asla karşındakinin statüsüne bakmayanlardandın.
Ve asla yaptıklarını gözümüzün içine sokmayanlardandın.
Ve asla kat’a şöhretin kibrine kapılmayanlardandın.
Şöhreti sindirmene hayrandık.
Çaycıdan, sürücüye, muhabirden editöre herkese fikrini sorarak, senin el vermenle şöhret olan “bazıları şöhret budalası” onca çırağına tahminen de ders veriyordun.
Çünkü bir şöhret makinası üzereydin.
Gazeteci milletinin tabiriyle kimleri “parlattığını” buraya yazsam sayfalara sığmaz.
Ama o parlattıkların bugün dört bir yana savruldular.
Merak etme birçok gazeteciliğin unsurlarından taviz vermedikleri için Çiğdem Anad üzere Can Dündar üzere sürgündeler.
Ya da işsizler.
Benim üzere.
Ama birde senin isminden nemalananlar var ki
Sorma.
Onları âlâ eğitememişsin be abi.
Gücün iktidarın yanında oluyorlar daima.
Hatta iktidara muhalifmiş üzere gözüküp, iktidar yalakalığı yapıyorlar.
Ama ofisboy’u bile gazeteci yaptığında güce tapacaklarını nereden bilecektin ki abi.
Hasan Cemal, Süleyman Sarılar, Umur Birand, Cemre Birand ve Ömer Karacan (soldan sağa)
Mehmet Ali Birand’ın mezarı başında
Can Dündar’ın belgeselinde “Hep hatırlanmak isterim. Uygun bir insandı, uygun bir gazeteciydi. Demokrat bir insandı bu kadar yetecek bana” demiştin.
Cenaze törenindeki kalabalık daima hatırlanacağına şahitlik etti.
İyi bir gazeteci olduğuna, senin tedrisatından geçen ve her biri şöhret olan meslektaşlarım ile senin rekabet ettiğin/etmediğin tüm gazeteciler şahitlik eder.
Demokratlığına, kitaplarını okuyanlar, senin programlarına çıkıp her türlü siyasal görüşlerini rahatça savunan siyasetçiler şahitlik eder.
İyi insanlığına şahsen ben şahitlik ederim.
Benimle çalışan tüm eski grubum şahitlik eder.
Senin şahsen temas ettiğin her insanın da şahitlik edeceğine eminim.
Senin Can Dündar’a son söyleşindeki üzere;
Seni hatırlıyoruz
İyi gazeteciydi diyoruz
Demokrat bir insandı diyoruz
En kıymetlisi de uygun bir insandı diyoruz.
İyi insandın Mehmet Ali abi…
*Gazeteci, eski Kanal D Haber Genel Yayın Yönetmeni